Niestabilność stawu barkowo-obojczykowego

Niestabilność stawu barkowo-obojczykowego to uszkodzenie połączenia pomiędzy obojczykiem a łopatką. Dochodzi tu do przerwania ich połączenia i obojczyk przemieszcza się ku górze. Mechanizm tego uszkodzenia to najczęściej upadek na bark (rowerzyści, narciarze itp.).
Najczęściej ból odczuwalny jest w przedniej części stawu ramiennego i uniemożliwia wykonywanie ruchów kończyną górną. Jest 6 stopni uszkodzeń, ale najczęściej spotyka się 3. Diagnostyka i leczenie jest zależne od stopnia uszkodzenia.

Stopień I – naciągnięcie więzadeł.
Stopień II – częściowe uszkodzenie aparatu torebkowo-więzadłowego, ale bez podwichnięcia obojczyka w stosunku do łopatki.

OBJAWY
Obrzęk i ból w przedniej części stawu, pojawiający się przy ruchach ponad głowę.

DIAGNOSTYKA
Badanie kliniczne wykonywane przez ortopedę
Badanie RTG – w celu wykluczenia złamań i złamań z przemieszczeniem.

LECZENIE
Nie wymaga ingerencji chirurgicznej. Stosuje się leczenie zachowawcze polegające na unieruchomieniu kończyny (od 1 do 3 tygodni).
Doraźnie stosuje się leki przeciwzapalne i przeciwbólowe.

FIZJOTERAPIA
W początkowym etapie stosuje się krioterapię miejscową w celu zmniejszenia bólu. Można dodatkowo zastosować jonoforezę z maścią przeciwzapalną oraz elektrostymulację mięśni okalających bark.
Nie można jednak zapominać o kinezyterapii, czyli ćwiczeniach z ruchem. Stosuje się ćwiczenia wzmacniające mięsnie przedramienia i ręki. W przypadku braku bólu, można zastosować ćwiczenia izometryczne obręczy barkowej.
W późniejszym etapie, stosujemy ćwiczenia poprawiające zakres ruchomości w stawie ora z ćwiczenia wzmacniające obręcz barkową.

Stopień III – całkowite zerwanie aparatu więzadłowego i podwichnięcie górne w stawie.

OBJAWY
Obrzęk i ból w przedniej części stawu, pojawiający się przy ruchach ponad głowę.
WAŻNYM objawem jest objaw klawisza (górne wysunięcie obojczyka widoczne „gołym okiem”, który po naciśnięciu „chowa się”).

DIAGNOSTYKA
Badanie kliniczne wykonywane przez ortopedę
Badanie RTG celowane na staw (AP – przód-tył, OSIOWA – od boku)

LECZENIE
Są dwie opcje:
1 – operacja zespolenia
2 – leczenie zachowawcze (jak w stopniu II).

FIZJOTERAPIA
W przypadku leczenia zachowawczego – tak samo jak w stopniu II.
W przypadku leczenia operacyjnego – zgodnie z metodą operacji uszkodzeń (artroskopia lub otwarta) zachowując procesy gojenia się tkanek.

Stopień IV – zerwanie więzadeł + przemieszczenie się obojczyka w stronę tylną pod mięsień czworoboczny. Może dojść do uszkodzenia naczyń i nerwów w tych okolicach. Widoczna jest deformacja stawu barkowego.
Stopień V – zerwanie więzadeł + bardzo duże przesunięcie się obojczyka ku górze wraz z mocnym napięciem i rozciągnięciem skóry, które może doprowadzić do jej uszkodzenia. Deformacja stawu i objaw klawisza bardzo dobrze widoczne.
Stopień VI – zerwanie więzadeł + przemieszczenie się obojczyka ku dołowi i uwięźnięcie pod wyrostkiem kruczym łopatki i ścięgnem mięśnia dwugłowego ramienia (biceps brachi). Może dojść do uszkodzenia nerwów i naczyń krwionośnych. Widoczna jest również deformacja stawu.

DIAGNOSTYKA
Badanie kliniczne wykonywane przez ortopedę
Badanie RTG celowane na staw (AP – przód-tył, OSIOWA – od boku)

LECZENIE
Operacyjne „na otwarto” w celu zespolenia i ustabilizowania.

FIZJOTERAPIA
W przypadku leczenia operacyjnego – zgodnie z metodą operacji uszkodzeń zachowując procesy gojenia się tkanek.

Doskwiera Ci problem zdrowotny z „barkiem?
Odwiedź nas, w celu diagnostyki, z chęcią zobaczymy „co w trawie piszczy”.
Zapraszamy do zapisów, na pewno będziemy starać Ci się pomóc!
Link bez zmian: www.punktrehabilitacji.pl –> ZAREZERWUJ WIZYTĘ
lub przez aplikację booksy www.punktrehabilitacji.booksy.com